Bruno Schulz pisze list do Anny Płockier.
Schulz odpowiada na list Anny Płockier*, malarki i przyjaciółki Schulza, narzeczonej Marka Zwillicha*, w którym – jak możemy się domyślać – przepraszała za swoje zachowanie podczas ostatniego spotkania. Schulz reaguje impulsywnie: „To ja właśnie robię sobie gorzkie wyrzuty, że pozostawiłem Panią bez słowa wytłumaczenia i wzbudziłem pozory, jakoby moje milczenie stało w związku ze sceną, którą mi Pani zrobiła”. Dalej rozpisuje się na temat wspomnianej sceny, o której pisze: „nie była pozbawiona poetycznego uroku, jakim tchnie Pani cała osoba i wszystkie Jej kaprysy”. Porównuje tę scenę do kwietniowej pogody – ataku wiatru i deszczu, które „nie mogą inaczej, jak tylko pachnieć wiosną”.
W drugiej części listu Schulz tłumaczy, dlaczego nie mógł przyjechać w sobotę: „Nie przyjechałem w sobotę, ponieważ zostałem wezwany w pilnej familijnej sprawie do Stryja”, po czym w gorących słowach kaja się, że powinien był uprzedzić przyjaciółkę o swojej nieobecności. Prosi ją, by nigdy nie myślała, że przestała go interesować. „Zawsze myślę o Pani ze wzruszeniem i z wdzięcznością. Wszystko, co Pani robi jest miłe i poetyczne”, wyznaje. Powołuje się na przyjaźń między nimi, która, jak żarliwie zapewnia, „ma przed sobą jeszcze długą historię, nosi w sobie potencjał wielu zdarzeń i perypetyj”.
Kolejną część listu poświęca swej pracy zarobkowej, która polega na „malowaniu rzemieślniczym”. Pisze o jakichś obrazach malowanych w obecności Płockier, za które dotąd nie otrzymał wynagrodzenia. Wspomina o zaproszeniu do współpracy od miesięcznika „Nowe Widnokręgi”, wydawanego pod redakcją Wandy Wasilewskiej, działaczki politycznej, pisarki i dodaje: „Ale cóż mogę dla nich napisać?”. Żali się przyjaciółce, że wszyscy dookoła jakoś odnaleźli się w rzeczywistości, a on „został na lodzie” i coraz częściej uświadamia sobie, jak „mało orientuj[e] się w duchu czasów”. Ta przykra pozycja, jego zdaniem, wynika „z braku elastyczności z pewnej bezkompromisowości”.
W zakończeniu Schulz pyta: „Może by Pani przyjechała kiedyś?” i dodaje, że serdecznie zaprasza panią Chwistkową.
Zobacz też: 10 lipca 1940, 23 sierpnia 1940, 5 września 1940, 13 września 1940, 17 września 1940, 7 października 1940, 10 października 1940, 13 stycznia 1941, 10 maja 1941, 4 czerwca 1941, 9 czerwca 1941, 13 czerwca 1941, 19 czerwca 1941, 23 września 1941, 4 października 1941, 6 listopada 1941, 19 listopada 1941. (bt)
