Jasiński Roman

Pianista, pedagog, pamiętnikarz.

Roman Jasiński urodził się w 1900 roku, zmarł w 1987. Był pianistą, uczniem Juliusza Wertheima. Wykładał w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie. Publikował recenzje muzyczne w „Wiadomościach Literackich”, a przez wiele lat pracował też jako redaktor muzyczny w Polskim Radiu. Jest autorem kilku tomów wspomnieniowych, przede wszystkim pamiętnika Zmierzch starego świata1. Jasiński przyjaźnił się między innymi z Jarosławem Iwaszkiewiczem (zapoznał Iwaszkiewicza z jego przyszłą żoną, Anną Lilpopówną)2Stanisławem Ignacym Witkiewiczem. Z kolei Witkacego Roman Jasiński poznał z dr. Janem Kochanowskim.
Właśnie w mieszkaniu Kochanowskiego i dzięki Witkacemu Jasiński miał możliwość spotkania* z Brunonem Schulzem, którego Sklepy cynamonowe bardzo cenił. „Książka ta wywarła na mnie duże wrażenie i od razu wyczułem całą jej niezwykłość. Byłem więc bardzo ciekaw owego spotkania z Schulzem, który okazał się człowiekiem równie delikatnym i dyskretnym, co nieefektownym”3. W czasie tego spotkania zostało zrobione przez Kochanowskiego słynne zdjęcie, na którym wszyscy przybierają groteskowe miny. (mr)

  • 1
    Zob. hasło „Jasiński Roman”, [w:] Leksykon polskich muzyków pedagogów urodzonych po 31 grudnia 1870, pod redakcją Katarzyny Janczewskiej-Sołomko, Kraków 2008, s. 192.
  • 2
    Zob. Jarosław Iwaszkiewicz, Dzienniki, pod redakcją Andrzeja Gronczewskiego, tom I: Dzienniki 1911–1955, opracowanie i przypisy Agnieszka i Robert Papiescy, wstępem opatrzył Andrzej Gronczewski, Warszawa 2007, s. 197.
  • 3
    Roman Jasiński, Zmierzch starego świata. Wspomnienia 1900–1945, Kraków 2006, s. 535.