Lwów. Otwarcie w sali kahału (gmina żydowska) przy ulicy Bernsteina 12 I Wystawy Sztuki Żydowskiej. Swoje prace pokaże na niej również Bruno Schulz.
Wystawę, na której zaprezentowano „najlepsze dzieła malarstwa, rzeźby i architektury”, zorganizowało Koło Miłośników Sztuki Żydowskiej z inicjatywy Maksa (Maksymiliana Jakuba) Bienenstocka, wybitnego pedagoga, tłumacza literatury pięknej, krytyka literackiego, senatora Rzeczypospolitej Polskiej. Twórcą plakatu wystawy i jej współorganizatorem był lwowski architekt Zygmunt Sperber.
Pokazano na niej prace współczesnych artystów, starszego i młodszego pokolenia, w tym kilku o międzynarodowej sławie (Efraim Mosze Lilien*, Borys Schatz, Jerzy Merkel, Zygmunt Menkes, Leopold Gottlieb, bracia Hirszenbergowie). Wystawa trwa prawdopodobnie do 7 lutego 1920*, kiedy to w kawiarni Warszawa odbywa się „wieczór artystyczny” z losowaniem dzieł sztuki.
Nazwiska Schulza nie ma w katalogu wystawy. Dołącza on swoje prace później (może za namową malarza Adolfa Bienenstocka*, który również uczestniczył w pokazie), w ramach uzupełniania ekspozycji. O udziale Schulza świadczy recenzja opublikowana w „Chwili” z 21 stycznia*, pochlebnie przywołująca jego „nowo wystawione szkice”.
Nie wiadomo nic ani na temat techniki, ani liczby owych szkiców; trudno też stwierdzić, czy określenie „nowo wystawione” znaczy tyle co właśnie teraz wystawione, czy też sugeruje, że jakieś jego prace były już wcześniej pokazywane we Lwowie.
Niewykluczone, że opinia innego recenzenta wystawy także odnosi się do Schulza; Gabriel Kenan, pozytywnie oceniając dążenia młodych artystów, pisze: „Wysiłku tego nie znać na pracach ilustracyjnych kilku najmłodszych, którzy niepotrzebnie marnotrawią swe siły w pogoni za efektownym tematem literackich pomysłów, nie zastępujących głębszej treści artystycznych przeżyć”.
Zobacz też: wystawy do 1942*. (um)
