12 września 1937, niedziela

Warszawa. W 38 numerze „Wiadomości Literackich” ukazuje się szkic krytyczny Brunona Schulza Proza tłumaczona.

Są to recenzje utworów tłumaczonych na język polski: powieści Kariera Irène Némirovsky1 i Paryż, Hotel pod Pięknym Słońcem Ange Seidler2 oraz tomu opowiadań Ivo Andrića Nowele3. Słowa uznania zyskuje Kariera, powieść, w której „problematyka i mistyka powodzenia” jednostki urasta do „uniwersalnego aspektu, do pewnego rodzaju całkowitej diagnozy na temat życia i losu ludzkiego”, jak też Paryż, traktujące o emancypacji kobiet dzieło, którego bohaterka jest „żywym protestem przeciw wszelkim formom doktrynerstwa i fanatyzmu”. Z najwyższym uznaniem Schulz odnosi się do „imponującej klasy pisarskiej i [...] formatu” Andrića, który fabularyzuje historię XVII i XVIII Bośniaków dla ukazania „tragicznego zaślepienia ich ciasnej indywidualności”4. (mw)

  • 1
    Irène Némirovsky, Kariera, z upoważnienia autorki przełożył dr J. P. Zajączkowski [pseudonim zbiorowy], Warszawa 1937, 237 s. i 3 nl.
  • 2
    Ange Seidler, Paryż. Hotel pod Pięknym Słońcem. Powieść, autoryzowany przekład Tadeusza Zabłudowskiego, J. Przeworski, Warszawa 1937, 471 s. i 1 nl.
  • 3
    Ivo Andrić, Nowele, przełożyła Maria Znatowicz-Szczepańska, Warszawa 1937, 139 s. i 5 nl.
  • 4
    Bruno Schulz, Proza tłumaczona, „Wiadomości Literackie” 1937, nr 38; przedruk w: idem, Dzieła zebrane, tom 7: Szkice krytyczne, koncepcja edytorska Włodzimierz Bolecki, komentarze i przypisy Mirosław Wójcik, opracowanie językowe Piotr Sitkiewicz, Gdańsk 2017, s. 119–122, przypisy s. 251–253.