1 maja 1936, piątek

Lwów. W 17 numerze „Sygnałów” ukazuje się opowiadanie Brunona Schulza Jesień.

W zachowanych listach Schulza do redakcji „Sygnałów”* nie ma żadnej wzmianki o publikacji Jesieni. W liście z 13 marca tego roku Schulz, odpowiadając na zaproszenie redakcji, wyraża ponownie gotowość podjęcia współpracy po przerwie, jaka nastąpiła w wydawaniu czasopisma1. W ślad za tą deklaracją musiał wkrótce pójść manuskrypt Jesieni. W kolejnym zachowanym liście – z 12 maja – pisarz przesyła do druku fragment Procesu Kafki2.
Schulz nie włączył Jesieni do Sanatorium pod Klepsydrą* (1937). W postaci książkowej opowiadanie po raz pierwszy ukazało się dopiero w 1964 roku w tomie Proza, który miał być „próbą ukazania możliwie pełnego dorobku pisarskiego”3 Schulza. (sr)

  • 1
    „Sygnały”, których pierwszy numer wyszedł z datą 1 listopada 1933 roku, przestały się ukazywać z powodu trudności materialnych w listopadzie 1934 roku. Wznowiono je w lutym 1936 roku. Por. „Sygnały”. 1033–1939, oprac. Jadwiga Czachowska, Wrocław 1952.
  • 2
    Publikacja ta ostatecznie nie doszła do skutku.
  • 3
    Nota wydawcy, [w:] Bruno Schulz, Proza, przedmowa Artur Sandauer, oprac. listów Jerzy Ficowski, Kraków 1964, s. 694. Opowiadanie Jesień opublikowano na stronach 393–399.
Bruno Schulz, <i>Jesień</i>, „Sygnały” 1936, nr 17, s. 4
Bruno Schulz, Jesień, „Sygnały” 1936, nr 17, s. 4