Warszawa. Jerzy Ficowski pisze szkic krytycznoliteracki Regiony wielkiej herezji.
Wiosną 1943 roku* Jerzy Ficowski* otrzymuje od przyjaciela, Adama Pawlikowskiego, informację o śmierci Brunona Schulza, do którego Ficowski – zachwycony po lekturze Sklepów cynamonowych – napisał list z wyrazami wdzięczności i podziwu. Otrzymawszy tragiczną wiadomość, postanawia napisać esej zbierający wrażenia z lektury. „Tak więc w 1943 roku napisałem małą i chaotyczną rozprawkę; adoracji Schulza towarzyszyła tu naiwność sformułowań. Całość – na trzydziestu paru półstroniczkach maszynopisu – oprawiłem w płótno i zatytułowałem Regiony wielkiej herezji. Przechowuję ten tomik jako pamiątkę. W gruncie rzeczy przetrwały zeń: zachwyt dla Schulza i tytuł, zaczerpnięty z Manekinów”. Tomik ten w pierwotnej postaci się nie zachował – Ficowski niestety go zgubił. W archiwum Jerzego Ficowskiego znajduje się datowana na 1944 rok, odtworzona przezeń wersja książeczki, opatrzona na stronie tytułowej dopiskiem: „II «wydanie» odtworzone po zaginięciu «I wyd.» – w 1943 r.” Esej ten uznawany przez autora za zbyt naiwny i egzaltowany, nigdy nie został przez niego opublikowany.
Zobacz też: 1967*, 1993*. (mr)
