9 sierpnia 1924, sobota

Drohobycz. Bruno Schulz zwraca się do Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego z prośbą o zezwolenie na nauczanie. Chce objąć posadę nauczyciela rysunków w Państwowym Gimnazjum im. Króla Władysława Jagiełły.

Powołuje się na ustawę, która daje ministrowi uprawnienia, by na okres czterech lat dopuszczać do nauczania osoby nieposiadające odpowiednich kwalifikacji1.
Przedstawia swoje kompetencje do nauczania rysunków: studia we Lwowie i Wiedniu oraz sukcesy artystyczne. Do podania podpina dwa załączniki, w tym z pewnością odpis świadectwa egzaminu państwowego z 1914 roku2. Najwidoczniej drugim nie były jednak ani świadectwo dojrzałości, ani indeks z Politechniki Lwowskiej, skoro urzędnicy 6 października* poproszą o dosłanie tych dokumentów3.
Przed złożeniem podania do ministerstwa Schulz zapewne porozumiał się z dyrektorem Janem Matłachowskim* i skontaktował z kuratorium – trzy dni wcześniej w jego sprawie zwracał się do dyrekcji gimnazjum wizytator szkolny Ludwik Misky. Ministerstwo jest najwyższą instancją w sprawach szkolnictwa, a więc także ostatnią na ścieżce urzędniczej.
Zobacz też: [lato] 1921*, 8 sierpnia 1924*, 16 sierpnia 1924*, 1 września 1924*, 3 września 1924*, 6 października 1924*. (kw)

  • 1
    Ustawa z dnia 26 września 1922 r. dotycząca kwalifikacji zawodowych do nauczania w szkołach średnich ogólnokształcących i seminariach nauczycielskich państwowych i prywatnych, Dziennik Ustaw 1922, nr 90, poz. 828.
  • 2
    Odpis wierzytelny świadectwa egzaminu państwowego, CPAHU-L, Kuratorium Lwowskiego Okręgu Szkolnego m. Lwów, lata 1921–1939, F 179, O 7, Tom XIII, teczka 29379, k. 4.
  • 3
    Bruno Schulz, Dzieła zebrane, tom 5: Księga listów, zebrał i przygotował do druku Jerzy Ficowski, uzupełnił Stanisław Danecki, Gdańsk 2016, s. 227–228.

Załączniki