3 maja 1938, wtorek

[Drohobycz]. Bruno Schulz wybiera jedną z ilustracji do opowiadania Wiosna, opublikowaną w tomie Sanatorium pod Klepsydrą, i wraz z dedykacją ofiarowuje Dziuni Schmerowej (z domu Backenroth), swojej dawnej uczennicy.

Adresatka dedykacji była uczennicą w Prywatnym Koedukacyjnym Gimnazjum im. Leona Sternbacha w Drohobyczu. W 1938 roku jest żoną doktora Izraela Schmera*, drohobyckiego internisty. Schulz bywał częstym gościem w domu Schmerów. W lutym tego roku narysował portret Dziuni*1 w sierpniu podczas pobytu w Paryżu – na prośbę obydwojga małżonków – próbował spotkać się z Elio Ganzerlo, by przekazać mu – jak napisał w depeszy – „mały prezent od naszych wspólnych przyjaciół”2. Nie są znane okoliczności darowania ilustracji z dedykacją „Dziuni Schmerowej z serdecznymi życzeniami dn. 3.V.1938”. (sr)

  • 1
    Artur Klinghoffer w liście do Ficowskiego z 8 lutego 1956 roku (w zbiorach Ossolineum we Wrocławiu) pisał: „Schulz był zaprzyjaźniony z Dziunią i wykonał piórkiem jej portret opatrzony dedykacją z datą 3 lutego 1938 roku” – cyt. za: Schulz w oczach świadków. Listy, wspomnienia i relacje, opracował Jerzy Kandziora, Gdańsk [w przygotowaniu], s. 163.
  • 2
    Bruno Schulz, Depesza do Elio Ganzerlo z 3 sierpnia 1938 roku, [w:] idem, Dzieła zebrane, tom 5: Księga listów, zebrał i przygotował do druku Jerzy Ficowski, uzupełnił Stanisław Danecki, Gdańsk 2016, s. 189.
Bruno Schulz, <i>Gabinet figur woskowych</i>, 1938
Bruno Schulz, Gabinet figur woskowych, 1938