28 maja 1922, niedziela, godzina 11.00

Lwów. Otwarcie w Pałacu Sztuki na placu Targów Wschodnich wystawy Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych we Lwowie, na której prace pokazuje również Bruno Schulz.

Wystawie zbiorowej, zorganizowanej pod nazwą Salon Wiosenny, towarzyszą indywidualne prezentacje dzieł Marcelego Harasimowicza i Kazimierza Sichulskiego. Podczas uroczystości oficjalnego otwarcia ekspozycji1 przemawia członek dyrekcji Towarzystwa, malarz Tadeusz Rybkowski. Ze względu na duże zainteresowanie publiczności wystawa będzie trwać do 16 lipca*2. 

Opublikowany katalog* wystawy obejmuje 333 dzieła; Bruno Schulz jest autorem dwudziestu (numery od 258 do 277)3. Pokazuje dziesięć plansz Xięgi bałwochwalczej i dziesięć innych prac (wśród nich być może obrazy olejne4), przy czym osiem z nich wypożyczono ze zbiorów prywatnych, a tylko dwie (oprócz serii graficznej) – akwarelę Pielgrzymi i w nieznanej technice Cyrk (prawdopodobnie rysunek) – można kupić (cennik dołączony do katalogu). Jest to pierwsza prezentacja jego twórczości przed tak szeroką publicznością5.

Udział Schulza w wystawie zostaje zauważony przez wielu komentatorów wydarzenia w lwowskiej prasie6. Adolf Bienenstock* poświęca mu osobny artykuł w „Chwili”7. 

Zobacz też: 16 lipca 1922*, wystawy do 1942*. (um)

  • 1
    Wernisaż wystawy dla krytyków i „znawców sztuki” odbył się w piątek, 26 maja. Wzmianki o wystawie bez nazwiska Schulza: „Gazeta Lwowska” 1922, nr 113 (28 V), s. 3; „Gazeta Poranna” 1922, nr 6395 (28 V), s. 5, nr 6396 (29 V), s. 6; „Słowo Polskie” 1922, nr 120 (2 VI), s. 5; „Chwila” 1922, nr 1179 (29 V), s. 4.
  • 2
    „Gazeta Lwowska” 1922, nr 143 (6 VII), s. 4; „Gazeta Poranna” 1922, nr 6426 (3 VII), s. 6; „Wiek Nowy” 1922, nr 6318 (7 VII), s. 10, nr 6321 (9 VII), s. 10.
  • 3
    Katalog Salonu Wiosennego połączonego z wystawą art. malarza Marcelego Harasimowicza i wystawą zbiorową art. malarza Kazimierza Sichulskiego w Pałacu Sztuki na Placu Targów Wschodnich, maj – czerwiec 1922, Towarzystwo [Przyjaciół] Sztuk Pięknych we Lwowie, [Lwów 1922].
  • 4
    „Talentem i śmiałością pomysłów zwracają uwagę graficzne i olejne kompozycje seksualno satyryczne znanego dotąd tylko nielicznym amatorom p. Brunona Schulza” (W. Kozicki, Ze sztuki, „Słowo Polskie” 1922, nr 117 (29 V), s. 5).
  • 5
    Schulz wymieni wystawę wśród swoich osiągnięć w podaniu do Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego z 9 sierpnia 1924 r., zob. B. Schulz, Księga listów, zebrał i przygotował do druku J. Ficowski, wyd. 3, Gdańsk 2008, s. 211; na temat udziału Schulza w drugiej z wymienionych w podaniu wystaw (w warszawskiej Zachęcie) nie udało się odszukać żadnych informacji, zob. U. Makowska, „Dziwna awersja”. O wystawach Schulza, „Schulz/Forum” 12, 2019 (w druku).
  • 6
    W. Kozicki, op. cit.; idem, Życie sztuki we Lwowie. Wystawa wiosenna. III, „Słowo Polskie”, 1922, nr 138 (24 VI), s. 5; K.S., Salon wiosenny w Pałacu Sztuki, „Chwila Poniedziałkowa” 1922, nr 16 (12 VI), s. 3; W.J. Terlecki, Sztuki plastyczne. Salon wiosenny 1922 r., „Kurier Lwowski” 1922, nr 152 (9 VII), s. 3; W. Moraczewski, Wystawa sztuki na placu powystawowym, „Wiek Nowy” 1922, nr 6295 (7 VI), s. 3.
  • 7
    A. Bienenstock, Z wystawy wiosennej. Prace graficzne Brunona Schulza, „Chwila” 1922, nr 1213 (8 VII), s. 5.