23 maja 1937, niedziela

Warszawa. W 22 numerze „Wiadomości Literackich” ukazuje się szkic krytyczny Brunona Schulza Towarzysze snów Leonharda Franka.

Recenzując polski przekład tej powieści1, Schulz, z reguły mający dla omawianych dzieł wiele słów aprobaty, utwór Franka określa mianem „eklektycznej pseudomistyki”. Nie znajduje usprawiedliwienia dla budującej jego fabułę „egzaltowanej erotyki, seksualizmu podniesionego do rzędu najistotniejszej sprawy bytu, kwestii doboru miłosnego wyogromnionej do metafizycznego problemu”2.  (mw)

  • 1
    Leonhard Frank, Towarzysze snów. Powieść, autoryzowany przekład Marcelego Tarnowskiego, J. Przeworski, Warszawa 1937, 254 s. i 2 nl.
  • 2
    Bruno Schulz, Towarzysze snów, „Wiadomości Literackie” 1937, nr 22, s. 4; przedruk w: idem, Dzieła zebrane, tom 7: Szkice krytyczne, koncepcja edytorska Włodzimierz Bolecki, komentarze i przypisy Mirosław Wójcik, opracowanie językowe Piotr Sitkiewicz, Gdańsk 2017, s. 107–108, przypisy s. 245–247.