22 maja 1921, niedziela

Drohobycz. W auli Gimnazjum im. Króla Władysława Jagiełły odbywa się wernisaż wystawy zbiorowej, w której uczestniczy Bruno Schulz.

Na otwarciu wystawy1 przemawia Adolf Bienenstock*, pracujący w tym czasie jako nauczyciel rysunków w drohobyckim gimnazjum. Jest on również uczestnikiem ekspozycji, na której prezentuje kompozycje o charakterze ekspresjonistycznym; jego żona, Ernestyna Bienenstockowa, pokazuje obrazy wykonane metodą aplikacji. Ponadto w wystawie uczestniczą doświadczeni malarze związani ze Lwowem: Kazimierz Łotocki (1882–1942), Antoni Markowski (1878–1949 i Ludwik Misky (1884–1838), prezentujący głównie pejzaże, a także młodszy od nich artysta z Przemyśla Marian Stroński (1892–1977). Wystawa miała trwać dwa tygodnie i zakończyć się sprzedażą eksponatów2.

Jak wynika z recenzji*, Schulz pokazuje prace wystawiane wcześniej* w Borysławiu*, uzupełnione o „ołówkowy obraz Omphale […] oraz barwny obraz Dziewczynki”3.

Zobacz też: 29 maja 1921*, wystawy do 1942*. (um)

  • 1
    Początkowo planowano otworzyć wystawę o tydzień wcześniej; przewidywano, że weźmie w niej udział także Włodzimierz Błocki, natomiast nie zapowiadano Strońskiego. Zob. Богдан Лазорак, Леонід Тимошенко, Леся Хомич, Ігор Чава, Відомий і невідомий Бруно Шульц (соціокультурний портрет Дрогобича), наукова редакція Леоніда Тимошенка, Дрогобич, s. 160.
  • 2
    Ibidem.
  • 3
    Al. Stewe [Michał Friedländer], Z wystawy obrazów, „Świt. Organ urzędników naftowych w Borysławiu” 1921, nr 11, s. 6–7, za: Богдан Лазорак, Леонід Тимошенко, Леся Хомич, Ігор Чава, op. cit., s. 229. Zob. też Wystawa obrazów w Drohobyczu, „Chwila” 1921, nr 849, s. 10 (dział „Kronika”).