Wojciechowski Tadeusz

Architekt i plastyk. Znajomy Brunona Schulza.

Urodził się w 1902 roku. Ukończył Wydział Architektury Politechniki Lwowskiej, studia plastyczne odbywał prywatnie, między innymi u Pawła Gajewskiego i Kazimierza Sichulskiego. Należał do działającej we Lwowie w latach 1929–1936 awangardowej grupy „Artes”, której animatorem był Jerzy Janisch. W latach trzydziestych dołączyli do tej grupy lewicujący artyści pochodzenia żydowskiego: Otto Hahn, Ludwik Lille i Henryk Streng (Marek Włodarski). Grupa inspirowała się malarstwem Fernanda Légera, rosyjskim konstruktywizmem i surrealizmem.
Wojciechowski poznał Schulza przed wojną we Lwowie za sprawą Janischa, który wprowadził ich obu do salonu artystycznego Izabelli Hermanowej (Izabeli Czermakowej), autorki wspomnienia o Schulzu1. W latach 1940–1941 Wojciechowski wykładał we lwowskim Instytucie Sztuk Plastycznych witrażownictwo i kompozycję malarską. Z tego okresu pochodzą dwa listy Schulza do niego w sprawie możliwości zatrudnienia w instytucie. Po wojnie Wojciechowski przebywał w Krakowie, gdzie zajmował się głównie projektowaniem witraży i polichromii kościelnych. Zmarł w 1982 roku. (jk)

  • 1
    Izabella Czermakowa, Bruno Schulz, „Twórczość” 1965, nr 10, s. 99–102.