Uczeń, a później przyjaciel Schulza. Wirtuoz skrzypiec, po wojnie dyrektor szkoły muzycznej w Legnicy.
Urodził się w 1917 roku w Drohobyczu, zmarł we Wrocławiu w 1991roku. Syn pracownika przemysłu naftowego (wiertacza) w Borysławiu. Od siódmego roku życia uczył się gry na skrzypcach i fortepianie, maturę zdał w 1934 roku, w 1938 roku ukończył Konserwatorium Polskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie. Wojnę przetrwał w Drohobyczu, po wyzwoleniu był organizatorem i dyrektorem szkół muzycznych w Drohobyczu (1944), Legnicy (1945–1950) i we Wrocławiu (1951–1966). W 1954 roku rozpoczął pracę jako pedagog klasy skrzypiec w Wyższej Szkole Muzycznej we Wrocławiu (później Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego). Metodyk i autor podręczników gry na skrzypcach, organizator życia muzycznego na Dolnym Śląsku, od 1988 roku profesor zwyczajny. W 1965 roku, dzięki pośrednictwu Jerzego Ficowskiego, sprzedał Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie zbiór 117 prac plastycznych Schulza oraz kilka fotografii i innych archiwaliów, których otrzymanie z rąk pisarza na krótko przed jego śmiercią w 1942 roku opisał we Wspomnieniu o Brunonie Schulzu (W 40. rocznicę śmierci). (jk)
