Urodził się w 1920 roku w Drohobyczu. W okresie szkolnym redaktor czasopism uczniowskich i harcerskich. Kiedy wybuchła wojna, przedostał się przez Węgry do Francji, gdzie wstąpił do Wojska Polskiego. Po kapitulacji Francji i ucieczce z obozu jenieckiego brał udział w polskim i francuskim ruchu oporu, studiując jednocześnie na uniwersytecie w Tuluzie literaturę francuską i historię. Po wojnie mieszkał w Paryżu. Kontynuował studia i uczestniczył w życiu emigracji, współpracując z polskimi czasopismami we Francji jako reportażysta, poeta i dziennikarz sportowy. Od 1951 roku mieszkał w Australii, gdzie pracował jako kucharz, kontynuując pracę literacką i dziennikarską. Zmarł w Melbourne 1978 roku.
Autor tomów opowiadań, reportaży i wspomnień, między innymi: Smutny uśmiech (1957), Rejs do Smithton. Stary ocean (1960), Atlantyda (1969) i Ziemia księżycowa (1972). Publikował między innymi w paryskiej „Kulturze”, londyńskich „Wiadomościach” i „Tygodniu Polskim” oraz ukazujących się w Sydney „Widnokręgach”.
Brunonowi Schulzowi Chciuk poświęcił wspomnienia w Atlantydzie i Ziemi księżycowej. Pracował także nad biografią Schulza, której nie ukończył i której rękopis się nie zachował. Ponadto jest autorem Poematu o Brunonie Schulzu. Recenzja Chciuka z Regionów wielkiej herezji Jerzego Ficowskiego ukazała się w paryskiej „Kulturze” (1968, nr 4). (jk)
