Boberka

Wieś, w której Bruno Schulz spędzał wakacje w 1937 roku.

Położona w ówczesnym powiecie turczańskim (na terenie obecnej Ukrainy) w Bieszczadach, nad rzeką o tej samej nazwie i niedaleko źródeł Dniestru i miejscowości Turka, będącej znanym ośrodkiem wypoczynkowym. Po raz pierwszy wzmiankowana w 1537 roku1. W 1880 roku liczyła 1168 mieszkańców, wśród których zdecydowanie przeważali grekokatolicy2. W okresie międzywojennym nie miała połączenia kolejowego i można było się do niej dostać jedynie furmanką.

Schulz spędził w Boberce cztery tygodnie w czerwcu i lipcu 1937*, zachęcony przez swą bratanicę Ellę Schulz-Podstolską, która wraz z mężem regularnie wypoczywała tam u krewnych swego męża3. Schulzowi towarzyszył młody krytyk literacki i miłośnik jego prozy Artur Sandauer. Schulz przyjechał do Boberki z nadzieją, że dzięki wiejskiej atmosferze będzie mógł w spokoju pisać. Pobyt okazał się jednak rozczarowaniem, Schulz skarżył się na dojmującą samotność. W czasie pobytu zwiedził też pobliskie miasteczko Lutowiska, które bardziej przypadło mu do gustu. (mr)

  • 1
    Hasło „Boberka”, [w:] Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu. Edycja elektroniczna, redakcja ogólna: Tomasz Jurek, opracowanie informatyczne: Stanisław Prinke, Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010–2022 (on-line, data dostępu: 13 lipca 2021).
  • 2
    Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, wydany pod redakcją Filipa Sulimierskiego, Bronisława Chlebowskiego, Władysława Walewskiego, tom 1, Warszawa 1880, s. 256 (także on-line).
  • 3
    List Elli Schulz-Podstolskiej do Jerzego Ficowskiego z 21 października 1983, Biblioteka Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu. Korespondencja Jerzego Ficowskiego, teka Schl-Sm, nr akcesji 165/83.