Lwów. W 152 numerze „Kuriera Lwowskiego” ukazuje się artykuł Władysława J. Terleckiego Sztuki plastyczne. Salon Wiosenny 1922 r., w którym pojawia się wzmianka na temat twórczości plastycznej Brunona Schulza.
Recenzując wystawę Salonu Wiosennego w salach Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych we Lwowie*, historyk sztuki Władysław Terlecki1 zauważa, że zaprezentowane na niej akwaforty i rysunki Schulza są „apoteozą seksualnej władzy kobiety nad mężczyzną”, czerpiącą natchnienie z dzieł Francisca Goi* i Féliciena Ropsa*. Zdaniem publicysty „Kuriera Lwowskiego” rysunki Schulza są bardziej wartościowe niż jego akwaforty, które grzeszą schematycznością „pod względem świetlnym”2.
Zobacz też: około 28 maja 1922*, 28 maja 1922*, 16 lipca 1922*, recepcja wystaw do 1942*. (pls)