9 lipca 1922, niedziela

Lwów. W 152 numerze „Kuriera Lwowskiego” ukazuje się artykuł Władysława J. Terleckiego Sztuki plastyczne. Salon Wiosenny 1922 r., w którym pojawia się wzmianka na temat twórczości plastycznej Brunona Schulza.

Recenzując wystawę Salonu Wiosennego w salach Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych we Lwowie*, historyk sztuki Władysław Terlecki1 zauważa, że zaprezentowane na niej akwaforty i rysunki Schulza są „apoteozą seksualnej władzy kobiety nad mężczyzną”, czerpiącą natchnienie z dzieł Francisca Goi* i Féliciena Ropsa*. Zdaniem publicysty „Kuriera Lwowskiego” rysunki Schulza są bardziej wartościowe niż jego akwaforty, które grzeszą schematycznością „pod względem świetlnym”2.

Zobacz też: około 28 maja 1922*, 28 maja 1922*, 16 lipca 1922*, recepcja wystaw do 1942*. (pls)

  • 1
    Zob. Ludwik Grajewski, Władysław Terlecki (1891–1958), „Biuletyn Historii Sztuki” R. 21, 1959, s. 238–240.
  • 2
    Władysław J. Terlecki, Sztuki plastyczne. Salon Wiosenny 1922 r. I, „Kurier Lwowski” 1922, nr 152, s. 3.