Warszawa–Katowice. Stanisław Ignacy Witkiewicz przekazuje kolekcję obrazów do Muzeum Śląskiego w Katowicach, wśród których znajduje się rysunek Brunona Schulza pod tytułem Wnętrza.
Pod koniec czerwca 1938 roku Czesława Oknińska-Korzeniowska zaczyna odsyłać nieotwarte listy Witkiewicza („zaczęła wymiotować moimi nieotwartymi listami i kartkami”), książki z wyrwanymi dedykacjami („po co bić w mordę na pożegnanie i kopać zabłoconym bucikiem w jaja – tego nie rozumiem”), a w końcu także słynne osiemdziesiąt kilogramów podarków i obrazów, o których Witkacy poinformował Schulza: „Wypuszczono mi wnętrzności i uderzono batem w pysk (Ty byś to lubił). 80 kilo (!) wszystkich podarków, plus obrazy odesłane na Bracką zwrócono mi tu. Trup mój siedzi w tym koszu i płacze nad utraconym szczęściem”.
Porzucony i sponiewierany Witkacy postanawia oddać do Muzeum Śląskiego w Katowicach wszystkie odesłane przez Czesławę obrazy jako jedną kolekcję, tak zwany dar pani C.K. Wśród obrazów przekazanych do muzeum jest również rysunek Schulza pod tytułem Wnętrza. Większość tego zbioru zostanie zniszczona podczas wojny, w tym także rysunek autora Xięgi bałwochwalczej. (ts)
