25 czerwca 1936, czwartek

Warszawa. W podwójnym, trzecim i czwartym numerze czasopisma „Studio” Bruno Schulz publikuje szkic krytyczny Mityzacja rzeczywistości.

Jest to – ujęta w formę manifestu literacko-filozoficznego i uważana za najważniejszą wypowiedź programową Schulza1 – wykładnia Schulzowskiego rozumienia mitu, jego funkcji w zakresie literatury, języka i kreacji artystycznej2. (mw)

  • 1
    Bruno Schulz, Mityzacja rzeczywistości, „Studio” 1936, nr 3–4, s. 32–34; przedruk w: idem, Dzieła zebrane, tom 7: Szkice krytyczne, koncepcja edytorska Włodzimierz Bolecki, komentarze i przypisy Mirosław Wójcik, opracowanie językowe Piotr Sitkiewicz, Gdańsk 2017, s. 49–51, przypisy s. 204–205.
  • 2
    Na temat kategorii mitu w twórczości Schulza zob. uwagi Włodzimierza Boleckiego – Słownik schulzowski, opracowanie i redakcja: Włodzimierz Bolecki, Jerzy Jarzębski, Stanisław Rosiek, Gdańsk 2006, s. 222–223, hasło „Mit”, oraz ibidem, s. 224, hasło „Mityzacja rzeczywistości”. A ponadto: Artur Sandauer, Rzeczywistość zdegradowana (Rzecz o Brunonie Schulzu), [w:] Bruno Schulz, Proza, wyd. 2, Kraków 1973; Stanisław Rosiek, Mit jako wódz, [wstęp do:] Bruno Schulz, Powstają legendy; idem, Urzeczywistnianie mitu, [w:] Czytanie Schulza. Materiały międzynarodowej sesji naukowej „Bruno Schulz – w stulecie urodzin i w pięćdziesięciolecie śmierci”, Kraków, 8–10 czerwca 1992, pod redakcją Jerzego Jarzębskiego, Kraków 1994.