(A) Lwów. W dzienniku „Chwila” ukazuje się recenzja Artura Lauterbacha zatytułowana Wystawa u Artystów. Bruno Szulc. Andrzej Pronaszko, Jarosława Muzyka, Fryc Kleinman, w której pojawia się omówienie twórczości plastycznej i literackiej Brunona Schulza.
(B) W tym samym numerze „Chwili” ukazuje się również notatka prasowa zatytułowana Wystawa Związku Zawodowego Artystów Plastyków, informująca między innymi, że dr Artur Lauterbach wygłosi wykład o prezentowanych na niej artystach.
(A) Artykuł jest sprawozdaniem z wystawy wymienionych w tytule artystów w lokalu lwowskiego oddziału Związku Zawodowego Polskich Artystów Plastyków. Lauterbach podkreśla, że „głęboki i wielostronny talent” Schulza „wyszedł z ukrycia na drogę wciąż bogatszego i chlubniejszego rozwoju”, stawiając go w szeregu najwybitniejszych prozaików awangardowych. Jego twórczość graficzna jest plastycznym dopełnieniem twórczości literackiej i dlatego odznacza się dużą „zawartością epiczną”, która wymusza zwięzłość rysunku. Ponadto dzieła Schulza przenika „niepokojący realizm fantastyki”, zbudowany na pograniczu dwóch światów – rzeczywistego i podświadomego. Publicysta „Chwili” odpiera również oskarżenia wobec Schulza o brak ideowości i zaangażowania w aktualną problematykę, tłumacząc, że społeczna misja artysty polega na „dążności do wyzwolenia utajonych i uwięzionych stanów psychicznych, na wypowiedzeniu i wydobyciu z ukrycia tych wielkich sił zawartych w widzu, czytelniku czy słuchaczu”.
Zobacz też: 1 grudnia 1935, 12 grudnia 1935, 14 grudnia 1935, 21 grudnia 1935, 22 grudnia 1935*, 24 grudnia 1935*, 28 grudnia 1935, grudzień 1935*, 2 lutego 1936. (pls)
(B) Można przypuszczać, że w czasie zapowiadanego wykładu Lauterbach powtórzył przynajmniej część opinii zawartych w swej opublikowanej recenzji.
Zobacz też: 1 grudnia 1935, 22 grudnia 1935*, 28 grudnia 1935. (pls)
