11 kwietnia 1923, środa

Wiedeń. Bruno Schulz przystępuje do egzaminu na studia w Akademii Sztuk Pięknych.

Schulz już podczas pierwszej wojny światowej postanawia zostać malarzem, z tego też powodu przerywa studia architektoniczne w Wyższej Szkole Technicznej1. Po wielu latach jako ukształtowany artysta powraca do Wiednia, by zrealizować młodzieńcze marzenie. 11 kwietnia 1923 roku w wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych*, po wypełnieniu wniosku numer 4572, składa egzamin wstępny na Wydział Malarstwa3. Przed dziesięcioosobową komisją pod przewodnictwem rektora uczelni, znanego grafika Ferdinanda Schmutzera, zobowiązany jest do przedłożenia teki z pracami plastycznymi, wykonania rysunku modela z natury oraz szkicu kompozycyjnego na zadany temat. W komisji, poza rektorem ASP, zasiadają prorektor profesor Josef Müllner oraz profesorowie: Rudolf Bacher, Ferdinand Andri, Hans Bitterlich, Julius Schmid, Rudolf Jettmar, Josef Jungwirth, Hans Tichy i Karl Sterrer4. (js)

 

  • 1
    9 sierpnia 1924 roku*, ubiegając się o posadę nauczyciela rysunków drohobyckiego gimnazjum, Schulz napisał: „Przerwawszy studia z powodu wojny na czas dłuższy, kontynuowałem je w r. 1917/1918 we Wiedniu i tam pod wpływem dzieł starej sztuki coraz silniej budzący się pociąg do twórczości malarskiej skłonił mnie do przerwania studiów architektury i poświęcenia się zawodowi malarskiemu”. 
  • 2
    Wniosek dotyczy danych osobowych (Universitätsarchiv der Akademie der bildenden Künste Wien, Verwaltungsakten: Jahreszahl 1923, Meldungsbuch 1923).
  • 3
    W tym samym dniu przed dziesięcioosobową komisją zdają egzamin wraz z Schulzem dwie inne osoby: późniejsza rzeźbiarka Maria Louise Simard i malarz Johannes Wohlfahrt, autor obrazów utrzymanych w nurcie Realizmu Magicznego (Neue Sachlichkeit). Oboje zostają przyjęci (UAAbKW, Verwaltungsakten: Sitzungsprotokoll des Professorenkollegiums vom 15.04.1923).
  • 4
    Ibidem.