Ojciec Brunona Schulza, kupiec bławatny.
Urodził się w 1846 roku. Według danych z Działu Genealogii Żydowskiego Instytutu Historycznego z jego związku z Henriettą urodzili się: Anna* (Chana, ur. 1874), Izaak (1875–1879), Izydor* (Israel Baruch, ur. 1881), Hinda (1887–1890) i Bruno (ur. 1892). Zmarł 23 czerwca 1915 roku, a wypis z aktu zgonu w księgach metrykalnych Drohobycza jako przyczynę jego śmierci podaje „uwiąd starczy”1. Przed śmiercią cierpiał na gruźlicę, nowotwór i arteriosklerozę.
W liście do Jerzego Ficowskiego z 18 czerwca 1948 roku Michał Chajes* tak go scharakteryzował: „Ojciec […] pochodził ze Sądowej Wiszni, z zawodu księgowy, przybył do Drohobycza, gdzie ożenił się z Henriettą z Kuhmerkerów. Był człowiekiem inteligentnym i dowcipnym, oraz spostrzegawczym. Fizycznie – to alter ego syna Bruna, chorowity, o jeszcze chudszej i dłuższej i bardziej zapadniętej twarzy. Założył sklep bławatny, zrazu dobrze prosperujący, lecz w miarę postępu choroby – zdaje się, gruźlicy – podupadający. Ta choroba ojca rzuca ponury cień na całą młodość Szulca, który ojca szczerze kochał, podziwiał i uwielbiał. Śmierć ojca […] wywarła na młodym umyśle Szulca niezatarte wrażenie na całe życie, a tę pokraczność i brzydotę ruchów i fizjonomii ojca uważał za wysoce wartościowe momenty, godne utrwalenia w swych dziełach malarskich i literackich, czemu też stale dawał wyraz”2. (jk)