Aktualności

W tym roku będziemy obchodzić 130 rocznicę urodzin i 80 rocznicę śmierci pisarza. Uchwała podpisana przez Marszałka Senatu, Tomasza Grodzkiego, brzmi następująco:
„Bruno Schulz urodził się w 1892 roku w Drohobyczu, niewielkim galicyjskim miasteczku, położonym nieopodal Lwowa. Tam spędził niemal całe życie i tam został w 1942 r. zastrzelony na ulicy przez gestapowca. Jego dorobek – zarówno literacki, jak i plastyczny – przesycony jest drohobyckimi realiami, bo uważał swoje miasto za centrum świata i był jego pilnym obserwatorem i doskonałym «kronikarzem». Jest On niewątpliwie jednym z najoryginalniejszych twórców polskiej kultury XX wieku, a Jego utwory weszły do kanonu literatury światowej i są znane nawet w najodleglejszych kulturowo rejonach świata. Recepcja dorobku Autora Sklepów cynamonowych następuje nie tylko w Polsce, na Ukrainie czy w Izraelu, ale też w wielu innych krajach, gdyż Jego opowiadania przetłumaczono na ponad 45 języków. W ostatnich latach ukazały się ich przekłady na język chiński, turecki, estoński, albański, grecki i wietnamski, co dobitnie świadczy o zasięgu oddziaływania utworów Pisarza, stanowiących inspirację dla kolejnych pokoleń ludzi kultury. Znaczący wpływ ma twórczość Schulza na artystów teatru i sztuk wizualnych – co roku wystawiane są adaptacje teatralne Jego opowiadań, organizowane są poświęcone Mu wystawy plastyczne, powstają filmy. Kilka polskich organizacji stale realizuje międzynarodowe projekty naukowe lub artystyczne poświęcone Autorowi Sanatorium pod Klepsydrą. Nim Bruno Schulz zajął się literaturą, uprawiał z powodzeniem twórczość plastyczną, choć był samoukiem, a studiów politechnicznych, podjętych we Lwowie i w Wiedniu, nie ukończył. Jego prace plastyczne, jako pierwszy, wysoko ocenił Stanisław Ignacy Witkiewicz, zaliczając Autora do grona demonologów. Schulz ilustrował, między innymi, swoje opowiadania, a także pierwsze wydanie powieści Witolda Gombrowicza Ferdydurke, której był jednym z najwcześniejszych admiratorów. Pozostało po Nim kilkaset prac rysunkowych o rozmaitym przeznaczeniu i charakterze; największy zbiór – liczący ponad trzysta obiektów – posiada warszawskie Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza. W 2022 roku przypada 130. rocznica urodzin i 80. rocznica tragicznej śmierci Brunona Schulza, człowieka o niezwykłej wyobraźni, inteligencji i kreatywności, piszącego z podziwem o Józefie Piłsudskim, zaprzyjaźnionego z najwybitniejszymi polskimi pisarzami, artysty o żydowskich korzeniach, który – wraz z Julianem Tuwimem i Antonim Słonimskim – trwale zapisał się na kartach polskiej literatury i z pewnością zasługuje na miano ambasadora polskiej kultury na świecie. Uchwała podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej «Monitor Polski».

Wersja elektroniczna jest dostępna na stronie Uniwersyteckie Czasopisma Naukowe UG, podobnie jak wszystkie poprzednie numery „Schulz/Forum”, a ponadto między innymi na stronach: ug.academia.edu, issuu.com, ceeol.com.

Książkę można zamówić tutaj. 

Fragment zapowiedzi książki ze strony internetowej wydawnictwa:
„Jeśli to prawda, że recepcja szkolna stanowi margines marginesu, szary koniec historii literatury, to jest to margines nader szeroki, a historia wciąż pozostaje nienapisana. By objąć ten obszar, literaturoznawczyni musi wejść – trochę po omacku i na własne ryzyko – na pole historii, nauk społecznych i politycznych oraz dydaktyki. A nie bardzo jest się na kim wzorować. Zaledwie paru polskich autorów doczekało się monografii recepcji szkolnej. «Schulz w kanonie» jest zatem próbą nakreślenia własnej teorii badań nad recepcją i wcielenia jej w życie”.

Spotkanie autorskie z Katarzyną Warską odbędzie się 9 listopada 2021 roku o godz. 18.00 w Nadbałtyckim Centrum Kultury.

Serdecznie zapraszamy!

Więcej informacji na stronie internetowej Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Gdańskiego.

Od pierwszej wzmianki prasowej we lwowskiej „Chwili” aż po nekrolog opublikowany w konspiracyjnym miesięczniku „Sztuka i Naród” – antologia tekstów krytycznych i publicystycznych ukazuje, jak współcześni postrzegali dzieło literackie i plastyczne Brunona Schulza, a także jego samego.

Podstawą zakwalifikowania tekstu do niniejszej antologii było występowanie w nim nazwiska Schulza w jakimkolwiek kontekście – krytycznym lub biograficznym. Dlatego rozbudowane recenzje i szkice krytyczne sąsiadują tu z krótkimi wzmiankami prasowymi o charakterze stricte informacyjnym.

Atologia dostępna jest pod adresem.

W tym numerze ukazały się dwa niemieckojęzyczne opowiadania – Pfennig mit dem Auge i Du bist Staub. Czy ich autorem jest młody Bruno Schulz z Drohobycza, czy to tylko zbieżność nazwisk?

Nie rozstrzygając niczego z góry, redaktorzy numeru postanowili opublikować oba teksty. Poprosili przy tym pięcioro schulzologów o wstępną opinię. Głosy ekspertów są podzielone: 3/2, że to nie przyszły autor Sklepów cynamonowych. Kto ma rację?

Zapraszamy do lektury. Wersja elektroniczna czasopisma jest dostępna tutaj.

14 numer „Schulz/Forum” z prawdopodobnie największym odkryciem ostatnich lat w schulzologii – nieznanym opowiadaniem Brunona Schulza Undula – właśnie wrócił z drukarni. Zapraszamy do lektury!

Wersja elektroniczna dostępna jest pod linkiem. 

[*] Z ogromnym żalem odebraliśmy wiadomość, że zmarł Marek Podstolski (1945–2020), krewny Brunona Schulza i wieloletni opiekun jego spuścizny, a także zaangażowany czytelnik i współpracownik „Schulz/Forum”. Pragniemy podziękować za życzliwą uwagę, którą poświęcał Pan naszemu czasopismu. Składamy najszczersze kondolencje rodzinie i bliskim.

Redakcja „Schulz/Forum”

Tematem numeru jest ciało i cielesność.
Czym dla Schulza-rysownika i Schulza-pisarza jest ciało? Jak doświadcza on własnej cielesności? Jak siebie widzi? Jak widzą go inni?

Szczególną uwagę zwracamy na dwa teksty Georga Groddecka, przełożone przez Tadeusza Zatorskiego i opatrzone komentarzem Agnieszki Więckiewicz, które wprowadzają tego „dzikiego psychoanalityka” i pisarza do literatury polskojęzycznej.

Zapraszamy do lektury wirtualnej pod adresem.

Więcej numerów w wolnym dostępie na stronach www.issu.com, www.ceeol.com, www.ug.academia.edu.

Książka właśnie ukazała się drukiem i jest dostępna pod adresem.

Pracownia Schulzowska Uniwersytetu Gdańskiego i redakcja „Schulz/Forum” zapraszają na kolejną, czwartą już konferencję w ramach Dni schulzowskich w Gdańsku. Wystąpienia potrwają trzy dni, od 14 do 16 listopada 2019 roku.

Tematem przewodnim wystąpień będą różnie rozumiane (dosłowne, metaforyczne) „wyjścia z Drohobycza”.

Kto (i dlaczego) zamknął Schulza w Drohobyczu? Ślepy los? Historia? On sam? Schulzolodzy? Bez względu na to, jak odpowiemy na to pytanie, najwyższy czas o Drohobyczu na chwilę zapomnieć i zobaczyć Schulza-poza-Drohobyczem, jakby miasta „jedynego w świecie” nigdy nie było, jakby Schulz starł z siebie piętno „skromnego nauczyciela gimnazjalnego” i stał się studentem lwowskiej architektury, uchodźcą przemierzającym wschodnie ziemie upadającego cesarstwa, wiedeńczykiem z przymusu, kuracjuszem w Marienbadzie, Kudowie, Zakopanem, pasażerem transatlantyku, artystą pielgrzymującym do Paryża, bywalcem warszawskich salonów literackich.

1. Proponowanym tematem IV Dni schulzowskich w Gdańsku jest – w pierwszej odsłonie – próba rozpoznania i usystematyzowania mniej znanych, pozadrohobyckich wątków biografii Brunona Schulza. Chcielibyśmy opisać jego wyjścia, jego dłuższe lub krótsze (choćby najkrótsze) wyjazdy z rodzinnego miasta. A zatem: zobaczyć Schulza we Lwowie (na Politechnice Lwowskiej i w redakcji „Sygnałów”), w Truskawcu i Sztokholmie, Borysławiu i Warszawie, Boberce i Paryżu…
2. Równie istotnym tematem – to już odsłona druga – wydaje się transgresyjność wyobraźni artysty i pisarza. Dzięki niej Schulzowi udawało się wyjść nieraz poza każdorazowe tu i teraz, w których był uwięziony. O metodzie tej pisał we fragmencie kończącym opowiadanie Samotność: „dla dobrej woli nie ma zapory, intensywnej chęci nic się nie oprze. Muszę sobie tylko wyobrazić drzwi, dobre stare drzwi, jak w kuchni mojego dzieciństwa, z żelazną klamką i ryglem. Nie ma pokoju tak zamurowanego, żeby się na takie drzwi zaufane nie otwierał, jeśli tylko starczy sił, by mu je zainsynuować”. Wyjścia Schulza z Drohobycza, który wprowadzał w mit, były możliwe dzięki sztuce i literaturze.   
3. Najtrudniej może będzie – w trzeciej odsłonie – doprowadzić do wyjścia z Drohobycza schulzologów, którzy uznali miejsce życia Schulza za swoje własne i dobrze (zbyt dobrze) się w nim czują. Przywykli do schulzowskich tematów, do utartych dyskursów, niechętnie zmieniają tonacje swoich wypowiedzi. Ale to konieczne. Bez stałego wychodzenia schulzologii poza swoje granice dyskurs o Schulzu umiera.

Wśród prelegentów wystąpią schulzologowie z Ukrainy, Anglii, Grecji i Włoch, badacze i miłośnicy Schulza z całej Polski, a także członkowie Pracowni Schulzowskiej.

Podczas konferencji pokazane zostanie nowoodkryte, niepublikowane nigdy wcześniej opowiadanie Brunona Schulza. Zaprezentujemy ponadto nowe publikacje schulzowskie.

Konferencję zwieńczy koncert pieśni ukraińskich zespołu Roovitza Soul.

Serdecznie zapraszamy!