Urodził się w 1904 roku w Drohobyczu. W czasie I wojny światowej przebywał w Wiedniu, po czym kontynuował naukę w Drohobyczu, gdzie zdał maturę w 1923 roku. W latach 1923–1929 studiował na
Uniwersytecie im. Jana Kazimierza we Lwowie, a następnie na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, uzyskując tytuł doktora prawa. Aplikację odbywał w latach 1930–1933 w kancelarii swojego ojca, Józefa Friedmana, w Drohobyczu przy ulicy Stryjskiej 6. Od 1934 do wybuchu wojny prowadził praktykę adwokacką w Drohobyczu.
Członek Polskiej Partii Socjalistycznej. W okresie okupacji sowieckiej, od 1939 do czerwca 1941 roku, był urzędnikiem przemysłu drzewnego w Truskawcu; pod okupacją niemiecką, w latach 1941–1943, więziony w obozie pracy przymusowej Beskidenlager w Drohobyczu. Pod koniec 1943 roku uciekł z obozu i posługując się dokumentami aryjskimi, rozpoczął pracę jako agent handlowy w Kołomyi i Schodnicy. Po wojnie zamieszkał w Gliwicach; przyjął nazwisko Lubowiecki, pod którym się wcześniej ukrywał. Od 1948 roku do śmierci (5 lipca 1949) był sędzią Sądu Okręgowego w Gliwicach. (jk)
