28 listopada 1934, środa

Wyłoniły one trzech przedstawicieli do tej izby¹. Cała trójka – inż. Stefan Dażwański, naczelny dyrektor Państwowej Fabryki Olejów Mineralnych „Polmin”, inż. Izydor Schulz, dyrektor SA „Galicja”, oraz dr Stanisław Schaetzel, dyrektor Krajowego Towarzystwa Naftowego – zostaje wybrana jednogłośnie, choć wiadomo, że kandydatura Schulza miała swoich przeciwników.
Do 5 grudnia 1934 roku do Izby Przemysłowo-Handlowej we Lwowie zostaje wybranych czterdziestu dwóch radców (po dwudziestu jeden do obu sekcji) spośród upoważnionych przez Ministra Przemysłu i Handlu oraz zrzeszeń i organizacji², a także dwudziestu ośmiu radców na podstawie wyborów ogólnych. Ponadto siedmiu radców zostanie mianowanych przez Ministra Przemysłu i Handlu.
Po śmierci Izydora Schulza (20 stycznia 1935 roku) w Krajowym Towarzystwie Naftowym (KTN) zostaną przeprowadzone wybory uzupełniające, w których pewnym i uzgodnionym kandydatem miał być Marek Aleksandrowicz – dyrektor spółki akcyjnej Gazy Ziemne³. To prawdopodobnie jego odwiedzał Izydor Schulz w dniu śmierci. Dzień po pojawianiu się informacji o planowanym wyborze z ramienia KTN Marek Aleksandrowicz wystosuje do dziennika „Chwila” prośbę o „zaznaczenie, że kwestia kandydatury jego w miejsce zmarłego inż. Schulza nie została z nim uzgodniona”, a mandatu tego nie może przejąć ze „względów osobistych”⁴. Aleksandrowicz miał i tak zostać radcą Izby Przemysłowo-Handlowej na drodze kooptacji (siedmiu radców mogło wybrać zgromadzenie izby), zdaje się więc, że „względy osobiste” mogły mieć związek ze śmiercią Izydora Schulza w jego mieszkaniu i niehonorowej sytuacji zajmowania stanowiska zmarłego przyjaciela⁵.
Wybory uzupełniające wygra Feliks Goldhammer, członek zarządu firmy Rafineria Nafty i Fabryka Olejów Maszynowych Bracia Haber spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Stanisławowie. To jego Izydor zastąpił 18 sierpnia 1934 roku na stanowisku zawiadowcy tejże spółki⁶.
Zobacz też: 10 września 1928, 1 czerwca 1929. (ts)