Lwów. Uroczyste pożegnanie Izydora Schulza.
Uroczystość pożegnania Izydora Schulza rozpoczyna się w hali ceremonialnej cmentarza żydowskiego przy ul. Pilichowskiej. Inżyniera żegnają przede wszystkim osoby związane z przemysłem i handlem, przedstawiciele instytucji naftowych oraz środowisk żydowskich, a także członkowie Związku Inżynierów Żydów we Lwowie. Na początku nadkantor Schneider wraz z chórem śpiewa psalmy żałobne, a rabin dr Lewi Freund odprawia modlitwę w intencji zmarłego. Pierwsze przemówienie, poświęcone życiu i działalności inżyniera Schulza, wygłasza rabin dr Jecheskiel Lewin. W imieniu Rady Nadzorczej Galicji SA przemawia p.o. prezesa, były minister dr Twardowski. Ponadto głos zabiera Wit Sulimirski, wiceprezes Izby Przemysłowo-Handlowej we Lwowie, a także inżynier Wiktor Hłasko, prezes koncernu naftowego „Małopolska”, oraz inżynier Noskiewicz – przemawiający w imieniu wszystkich pracowników Galicji SA. Jak relacjonuje „Przemysł Naftowy”: „Mówcy podkreślali prawość Jego charakteru oraz powszechną sympatię i zaufanie, jakiem darzyli Zmarłego wszyscy, którzy się z nim bliżej zetknęli”. W pożegnaniu Schulza uczestniczą także: wiceprezydent Lwowa Wiktor Chajes, dyrektor Polminu inżynier Dażwański, dyrektor Polskiego Eksportu Naftowego inżynier Wandycz, dyrektor Krajowego Towarzystwa Naftowego doktor Schätzel oraz przedstawiciele wielu innych instytucji, w tym dyrektorzy niemal wszystkich banków lwowskich.
Około godziny czternastej zwłoki Izydora Schulza zostają wyniesione z hali ceremonialnej cmentarza żydowskiego. Za trumną formuje się kondukt żałobny, „w którym wzięły udział nieprzejrzane tłumy”. Kiedy kondukt dociera do Dworca Głównego we Lwowie, trumna z ciałem Izydora Schulza zostaje złożona w wagonie żałobnym. Następnie zwłoki zostają odwiezione do Stanisławowa, gdzie nazajutrz ma odbyć się pogrzeb.
W związku ze śmiercią Izydora Schulza w dzienniku „Chwila” ukazują się trzy nekrologi. Jeden podpisany przez dzieci i rodzinę, drugi przez Rafinerię Nafty i Fabrykę Olejów Maszynowych Bracia Haber, a trzeci przez Galicyjskie Towarzystwo Naftowe „Galicja”.
Zobacz też: 20 stycznia 1935. (ts)
