grudzień 2002 roku

Sejny. Nakładem Fundacji Pogranicze ukazuje się książka Jerzego Ficowskiego Regiony wielkiej herezji i okolice. Bruno Schulz i jego mitologia.

Książka wydana przez Fundację Pogranicze mieści niemal wszystko, co Ficowski* opublikował o Schulzu, a także kilka nowych, niepublikowanych tekstów. Publikacja zawiera zmienione wersje Regionów wielkiej herezjiOkolic sklepów cynamonowych, a także przedmowy do opracowanych przez Ficowskiego wydań prac Schulza: Drugiej jesieni, Xięgi bałwochwalczej, Ilustracje do własnych utworów oraz zamieszczone później w Księdze obrazów teksty Kobieta – idol i władczyni, Autoportrety i portrety. Oprócz tego w książce pojawiają się publikowane w czasopismach szkice Czekając na Mesjasza oraz Własnowidz i cudzotwórca, a także wiersze Ficowskiego poświęcone pamięci Schulza: Mój nieocalony* i Drohobycz 1920*. W tomie znajdują się też niepublikowane studia: Alfabet Weingartena oraz poświęcone Józefinie Szelińskiej J[...] Bezimienna. Uzupełnieniem książki jest wybór listów Schulza oraz Kalendarium życia i twórczości Brunona Schulza

W przedmowie zatytułowanej Do czytelnika Ficowski wyraża radość z pojawienia się nowych pokoleń badaczy Schulza i nadzieję, że prace nad spuścizną Schulza będą przez nich kontynuowane: „może będzie im dana także możliwość lektury i analizy tych dzieł, które czekają jeszcze na odnalezienie? Może dostąpią nad nimi szansy nowych olśnień i zachwytów”1.

Wojciech Lipowski zauważa, że książka ta nie jest zwykłym przedrukiem znanej publikacji, ponieważ „Dzieło Ficowskiego znajduje się w nieustannym ruchu, pojawiają się w nim, niczym w palimpseście, kolejne warstwy wyciągniętych z niebytu znalezisk”2. Pisze dalej, że „księga Jerzego Ficowskiego, uzupełniona wierszami o Schulzu i zilustrowana reprodukcjami jego dzieł plastycznych, to najpełniejsza dziś dokumentacja spuścizny autora Sanatorium…, kronika życia artysty, ale także próba wyjaśnienia i zrozumienia fenomenu jego mitologii”3.

Aleksander Wójtowicz ocenia, że „Mówiąc o tej książce, można bez większej przesady użyć określenia «dzieło życia»”4. Książka Ficowskiego zawiera teksty stanowiące fundament badań nad Schulzem, jest też podsumowaniem obecnego stanu wiedzy na jego temat. W omówieniu publikacji Wójtowicz poświęca wiele uwagi przypomnieniu przez Ficowskiego dwóch postaci: Stanisława Weingartena* i Józefiny Szelińskiej*. Recenzent wyraża też nadzieję, że „summa Ficowskiego okaże się niepełna, i że kiedyś będzie można uzupełnić ją o nieznane dotąd teksty, choćby o wciąż nieodnalezioną (a może w ogóle nieistniejącą) powieść Mesjasz5.

Magdalena Cytowska w omówieniu książki zwraca uwagę na podsumowujący działalność Ficowskiego charakter publikacji. „Wydane przez Fundację Pogranicze w grudniu minionego roku w 60. rocznicę śmierci Brunona Schulza […] – suma poszukiwań, długich lat badań i odkryć, żmudnej, ale niezwykle istotnej pracy dokumentacyjnej Ficowskiego”6. Autorka omawia szczegółowo najnowsze szkice poświęcone Józefinie Szelińskiej, Stanisławowi Weingartenowi oraz „freskom” w willi Landaua*.

Zobacz też: 1956*, 10 listopada 1957*, czerwiec 1967*, sierpień 1973*, styczeń 1975*, kwiecień 1986*, 1988*, 1992*. (mr)

  • 1
    Jerzy Ficowski, Regiony wielkiej herezji i okolice. Bruno Schulz i jego mitologia, Sejny 2002, s. 9.
  • 2
    Wojciech Lipowski, Nieruchomy cień. Schulzowska summa Jerzego Ficowskiego, „Książki w Tygodniku” 2002, nr 46, s. 15. 
  • 3
    Ibidem.
  • 4
    Aleksander Wójtowicz, Summa okruchów i pozostałości, „Kresy” 2003, nr 2–3, s. 168.
  • 5
    Ibidem, s. 172.
  • 6
    Magdalena Cytowska, Z schulzologii polskiej, „Midrasz” 2003, nr 3, s. 46.